Choć łuszczyca najczęściej dotyczy tylko skóry, to jest to choroba całego organizmu, która może zająć także stawy i paznokcie. Łuszczycę charakteryzuje bardzo nasilone łuszczenie się skóry, nie pozostawiające trwałych zmian. Zmiany skórne, nazywane „łuskami” lub „blaszkami”, powstają w wyniku nadmiernego rogowacenia i złuszczania naskórka. W blaszki wnikają naczynia krwionośne i dochodzi do patologicznej przebudowy unaczynienia skóry. Wyprysk łuszczycowy może pojawiać się samoistnie albo po 6-10 dniach od zadrapania zdrowej skóry.
Łuszczyca, czyli dlaczego skóra się łuszczy?
Podstawową zmianą w łuszczycy, czyli wykwitem pierwotnym, jest czerwonobrunatna grudka. Zmiana ta jest wyraźnie oddzielona od otoczenia i początkowo zajmuje niewielki obszar. Przy łuszczycy o bardzo nasilonym charakterze zmiany mogą zlewać się ze sobą tworząc czerwone „złuszczające” się plamy, skąd choroba bierze swoją nazwę. Plamy te, nazywane czasem blaszkami, po zdrapaniu mogą uwalniać kilka kropli krwi. Jest to jeden z kilku charakterystycznych objawów dla łuszczycy.
Zmiany łuszczycowe często obejmują także paznokcie – dotyczy to około połowy osób cierpiących na to schorzenie. Łuszczyca paznokci częściej pojawia się u osób, które długo cierpią na to schorzenie. Rzadko choroba zaczyna się od łuszczycy paznokci i ogranicza się jedynie do zajęcia płytek paznokciowych. Paznokcie mogą zmienić się całkowicie, ulec pogrubieniu i pokarbowaniu, albo jedynie pożółknąć.
Jak wygląda łuszczyca paznokci?
Mimo tylu charakterystycznych objawów, rozpoznanie łuszczycy nie jest łatwe. Zawsze należy wykluczyć inne choroby, które dają podobne objawy i mogą imitować łuszczycę. Do takich chorób należy łojotokowe zapalenie skóry. Łojotokowe zapalenie skóry jest to dość często występująca w populacji zapalna choroba skóry. Zmiany obejmują najczęściej owłosioną okolice ciała z duża ilością gruczołów łojowych. Początkowo przybierają postać strupów na podłożu stanu zapalnego, co może sugerować łuszczycę.
Jak odróżnić łojotokowe zapalenie skóry od łuszczycy?
Łuszczyca jest przewlekłą chorobą skóry, która wymaga długoletniego leczenia. Chociaż zmiany pojawiają się głównie na skórze, nierzadko leczenie zewnętrzne trzeba wesprzeć także leczeniem doustnym i fototerapią. Wybór metody leczenia zależy od rozległości zmian i rodzaju choroby. Do usuwania łusek najczęściej używane są: 5-10% kwas salicylowy oraz maści mocznikowe i solankowe. Czasami w leczeniu zmian skórnych dołącza się kortykosteroidy i retinoidy.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
