Na pewno dobrze znane jest nie jednemu ze sportowców - ścięgno Achillesa - inaczej zwane ścięgnem piętowym. Ścięgno tworzą dwa mięśnie: brzuchaty i płaszczkowaty, należące do mięśni łydki. Jest ono szerokie i płaskie, kończy się na guzie piętowym. Stanowi największe i najsilniejsze ścięgno naszego ciała.
Do czego jest nam potrzebne ścięgno Achillesa?
Odgrywa ogromną rolę w procesach chodu, biegu i skoku. Najczęstsze urazy to zerwanie całkowite, częściowe (naderwanie) lub zapalenie ścięgna.
U kogo najczęściej dochodzi do uszkodzenia?
Często na problemy ze ścięgnem Achillesa skarżą się mężczyźni po 40. roku życia. Wiąże się to z podejmowaniem aktywności fizycznej bez odpowiedniego treningu i wcześniejszego przygotowania. W 4. dekadzie życia pogarsza się unaczynienie ścięgna, obecne są już także liczne zmiany zwyrodnieniowe. Uważa się, że procesy te można opóźnić poprzez regularną i właściwie dobraną aktywność fizyczną. Czemu zatem dochodzi do uszkodzeń u sportowców? Najczęściej jest to wina nadmiernej eksploatacji ścięgna. Niekorzystny wpływ mają też przyjmowane leki, w szczególności sterydy.
Leczenie i rehabilitacja w przypadku zerwania ścięgna Achillesa
Niestety w przypadku całkowitego zerwania leczenie polega na przeprowadzeniu zabiegu operacyjnego. Jest wiele metod chirurgicznych pozwalających na zszycie ścięgna Achillesa. Po operacji konieczne jest unieruchomienie kończyny w opatrunku gipsowym udowym (zgięte kolano, stopa w zgięciu podeszwowym). Gips nosi się przez 3-4 tygodni.
W ramach rehabilitacji polecane są ćwiczenia czynne palców stopy i chodzenie bez obciążania operowanej kończyny. Następnie zakłada się kolejny gips podudziowy na 2-3 tygodnie. Cały sumaryczny okres noszenia opatrunku gipsowego to 6 tygodni.
Rehabilitacja po zdjęciu gipsu jest bardzo ważna, ponieważ prowadzona w odpowiedni sposób, pozwala na szybki powrót do aktywności fizycznej. Obejmuje ćwiczenia czynno-bierne stopy oraz fizykoterapię (pole magnetyczne, laseroterapia). Jest ona zawsze dostosowywana do indywidualnych możliwości pacjenta i w związku z tym dokładny jej zakres i forma są różne. Inny będzie też czas jej trwania (zazwyczaj 4-6 tygodni).
Zobacz też: Jak wygląda rehabilitacja po endoprotezoplastyce stawu kolanowego?
Leczenie i rehabilitacja w przypadku naderwania ścięgna Achillesa
Aby mieć całkowitą pewność, czy ścięgno zostało zerwane czy tylko naderwane, wykonuje się badanie USG. W przypadku lekkiego naderwania z reguły nie jest konieczne przeprowadzanie zabiegu operacyjnego. Prowadzone jest natomiast leczenie zachowawcze, czyli założenie opatrunku gipsowego udowego na 6 tygodni lub tzw. ortezy. Następnie niezbędne jest wdrożenie fizykoterapii.
W ramach rehabilitacji prowadzone są ćwiczenia rozciągające mięśnie, które zapobiegają skurczom i kolejnym urazom. Ważne jest też, aby chory po odbytej rehabilitacji odpowiednio dostosował swoją aktywność fizyczną do aktualnego stanu zdrowia. Istotne podczas ćwiczeń są: czas trwania, regularność, intensywność oraz właściwe przerwy na odpoczynek.
O czym warto pamiętać?
Urazy ścięgna Achillesa są dość częstym schorzeniem. Wymagają szybkiego podjęcia odpowiedniego leczenia i rehabilitacji. Zaniedbania w tym zakresie mogą doprowadzić do upośledzenia wydolności stawu skokowego, osłabienia mięśnia brzuchatego łydki, a w konsekwencji do rezygnacji z aktywności fizycznej, bądź jej znacznego ograniczenia.
Warto również pamiętać, że raz uszkodzone ścięgno jest bardziej podatne na zerwanie. Dlatego osoby, które miały już z nim problemy, podczas uprawiania sportu powinny zachować wyjątkową ostrożność, aby nie dopuścić do kolejnej kontuzji.
Polecamy: Jak przebiega rehabilitacja po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego kolana?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
