Początki choroby Parkinsona
Pan Mirosław walkę z chorobą rozpoczął w wieku czterdziestu dwóch lat. W 1998 roku był pracownikiem Lasów Państwowych i właśnie w tym roku zdiagnozowano u niego pierwsze objawy Parkinsona. Postępy choroby były tak szybkie, że już po kilkunastu miesiącach od rozpoznania jego sprawność fizyczna uległa znacznemu pogorszeniu. Podawanie leków tylko w niewielkim stopniu poprawiało jego stan. Dlatego trzy lata po diagnozie zdecydował się na pierwszy zabieg operacyjny. Zgłosił się do Kliniki Neurochirurgii w Wojskowym Szpitalu Klinicznym w Bydgoszczy, gdzie został zakwalifikowany do lewostronnej talamotomii (zabiegu medycznego, który polega na niszczeniu zmienionych chorobowo struktur w mózgu, które odpowiedzialne są za wywołanie zaburzeń – przy. red.) celem likwidacji drżeń w prawej połowie ciała. Zabieg ten spowodował prawie całkowite ustąpienie drżenia, jednak wystąpiło pogorszenie w koordynacji ruchowej prawej strony ciała (problemy z chodzeniem i pisaniem) oraz mało zauważalne zniekształcenie mowy. Jednak stan pacjenta po zabiegu był i tak nieporównywalny ze stanem przed operacją i na tyle zadowalający, że Pan Mirosław mógł wrócić do pracy.
Warto wiedzieć: Jak opiekować się osoba z chorobą Parkinsona?
Życie z Parkinsonem i… pasją
Choroby współistniejące i ciągle utrzymujący się brak koordynacji ruchów spowodowały w końcu, że Pan Mirosław został skierowany na rentę inwalidzką. Wtedy rozpoczął się kolejny etap walki z chorobą – mężczyzna zaczął jeździć na rowerze i odkrył w sobie pasję fotografowania. Pozwoliło mu to na powrót do dobrej formy psychicznej i fizycznej. Jednak choroba postępowała i zaczęły się nasilać drżenia lewej połowy ciała. Odpowiednio dobrane lekarstwa dostarczające organizmowi brakującej dopaminy powodowały u pacjenta okresy nadpobudliwości ruchowej oraz przygnębienia. I nawet jazda na rowerze i fotografia oraz wewnętrzna chęć walki nie były w stanie sprostać tym wyzwaniom.
Wszczepienie stymulatorów DBS
Na początku 2011 roku nastąpiło załamanie fizyczne i psychiczne. Wtedy synowie Pana Mirosława skontaktowali się z fundacją „Żyć z chorobą Parkisona”. Po przeprowadzonym badaniu w fundacji Pan Mirosław trafił na Oddział Neurologii Szpitala Bródnowskiego i wtedy okazało się, że spełnia kryteria leczenia choroby Parkinsona za pomocą głębokiej stymulacji mózgu Sekcji Chorób Pozapiramidowych (chorób utrudniających poruszanie się – przyp. red.). W ten sposób został zakwalifikowany do zabiegu wszczepienia stymulatorów DBS po obu stronach mózgu. Zabieg został wykonany w Klinice Neurochirurgii Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie i przebiegł pomyślnie. Pan Mirosław pozostaje pod stałą opieką swojego lekarza. Stan zdrowia pacjenta poprawił się na tyle, że może kontynuować swoją pasję fotograficzną. Jego metoda przedstawiania fotografii drukowanych na drewnie jest coraz bardziej zauważalna, a on sam angażuje się w pomoc innym chorym. Jego przykład dowodzi, że Parkinson niesłusznie bywa nazywany jest „chorobą smutnych twarzy”. Ostatnio Pan Mirosław odnalazł kolejną pasję – dziennikarstwo. I jak sam o sobie mówi – Jestem znowu na fali i będę się cieszył tą chwilą nawet gdyby miała trwać bardzo krótko.
Polecamy: Stymulacja mózgu poprawia życie chorych na Parkinsona
Na czym polega leczenie operacyjne stymulatorem DBS?
Terapia stymulatorem DBS (z ang. Deep Brain Stimulation) polega na celowym uszkodzeniu lub blokowaniu poprzez stymulację elektryczną pewnych struktur układu nerwowego, które ulegają nadmiernemu pobudzeniu w trakcie rozwoju choroby Parkinsona. W chwili obecnej stosuje się głównie stymulację elektryczną czyli wszczepianie elektrod do odpowiednich miejsc w układzie nerwowym.
Stymulator i zabieg wszczepienia są refundowane ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia.
Warto wiedzieć: Czy to Parkinson?
Kto może zakwalifikować się na leczenie stymulatorem DBS?
Istnieją ścisłe zasady mówiące o tym, kto może być leczony poprzez stymulatory DBS. Oto wytyczne:
- Wykorzystanie wszystkich dostępnych metod leczenia zachowawczego przy zachowanej odpowiedzi na lewodopę (lek stosowany w walce z Parkinsonem – przyp. red.);
- Zaawansowana postać choroby z powikłaniami ruchowymi;
- Czas trwania choroby powyżej pięciu lat;
- Wykluczenie depresji lub tendencji samobójczych;
- Brak innych ciężkich chorób uniemożliwiających przeprowadzenie zabiegu operacyjnego.
Czy są jakieś przeciwwskazania do leczenia stymulatorem DBS?
Niestety nie każdy chory może skorzystać z terapii stymulatorem DBS. Do podjęcia takiego leczenia nie zostaną zakwalifikowani pacjenci, u których stwierdzono:
- Brak odpowiedzi na leczenie farmakologiczne,
- Bardzo zaawansowana postać choroby,
- Przeciwwskazania ogólnochirurgiczne,
- Zaburzenia pamięci,
- Zaburzenia psychotyczne,
- Nasilona depresja, tendencje samobójcze.
Zobacz także: Jak ważne jest wsparcie chorego z Parkinsonem?
Badania skuteczności terapii DBS we wczesnym stadium choroby Parkinsona
Badaniami prowadzonymi przez dwa lata w 17 klinikach na terenie Niemiec i Francji objęto grupę 251 osób (średnia wieku 52 lata) cierpiących na chorobę Parkinsona. Przeprowadzono je u osób we wczesnym stadium choroby (u których występowały trudności w poruszaniu się). Badania dowiodły, że leczenie stymulatorem DBS wpłynęło na znaczące polepszenie się codziennego życia pacjentów i ich możliwości ruchowych. Dzięki zastosowaniu terapii DBS u tych chorych wraz z równoczesnym podaniem terapii lekowej nastąpiła znacząca poprawa dotychczasowej jakości życia w okresie dwóch lat – podczas gdy terapia lekowa stosowana samodzielnie nie przyniosła żadnych rezultatów. Ponadto u badanych stwierdzono:
- poprawę umiejętności ruchowych – u 53 % badanych;
- poprawę w czynnościach dnia codziennego takich jak: mówienie, pisanie, ubieranie się, chodzenie – u 30% badanych (dla porównania: przy zastosowaniu samej terapii lekowej u 12% pacjentów stan się pogorszył)
- zmniejszenie powikłań wywołanych lewodopą takich jak: dyskineza, zaburzenia ruchowe – u 61% badanych, (dla porównania: przy zastosowaniu wyłącznie leczenia farmakologicznego u 13% pacjentów stan się pogorszył)
- zmniejszenie codziennej dawki lewodopy – u 39% badanych (dla porównania: u 21% pacjentów leczonych wyłącznie farmakologicznie dawkę zwiększono)
Polecamy: Choroba Parkinsona – vademecum
Źródło: materiał prasowy Fundacji „żyć z chorobą Parkinsona” /ap
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
