Coraz więcej zachorowań
Chociaż wiedza w społeczeństwie o nowotworze jelita grubego nie jest tak powszechna jak informacje na temat raka płuca lub raka szyjki macicy, na nowotwór jelita grubego każdego roku zapada coraz większa liczba osób. Po raku płuca oraz raku piersi zajmuje on 3 miejsce na świecie pod względem zachorowalności na nowotwory.
Prognozy przewidują, że zachorowalność na nowotwory w ciągu następnych dwudziestu lat podwoi się, na co ma wpływ proces starzenia się społeczeństw, wzrost liczby ludności, ale przede wszystkim wzrost narażenia na różnego rodzaju czynniki sprzyjające powstawaniu nowotworów
Polecamy: Czy można ustrzec się przed zachorowaniem na raka jelita grubego?
Jak zmniejszyć ryzyko?
Rak jelita grubego stanowi 2 miejsce pod względem nowych zachorowań zarówno u kobiet jak i u mężczyzn. Najczęściej rozwija się po 50 r.ż. Na jego powstawanie duży wpływ mają czynniki środowiskowe, a wśród nich:
1. sposób odżywiania – ochronnie działa dieta bogata w błonnik, świeże pokarmy a także bogata w warzywa i owoce. Pokarmy bogate w tłuszcze zwierzęce, ubogie w wapń i witaminy niestety nie są dla nas zdrowe
2. brak wysiłku fizycznego i aktywności ruchowej, częste zaparcia
3. wiek
4. palenie papierosów – powoduje nie tylko raka płuc. Tytoniozależne są również nowotwory pęcherza moczowego, gardła, krtani i przełyku.
Duże znaczenie ma również skłonność rodzinna. Mutacje pewnych genów, powodują częstsze występowanie raka jelita grubego u bliskich krewnych osób chorych.
Czytaj także: Czy rak jelita grubego jest dziedziczny?
Co powinno niepokoić?
Objawy raka jelita grubego zależą od lokalizacji oraz stopnia zaawansowania nowotworu. Do najczęstszych objawów należy pojawienie się krwi w stolcu. W zależności od lokalizacji może to być krew świeża lub smużki krwi na powierzchni stolca. Często krew nie jest jeszcze widoczna, a można ją wykryć tzw. badaniem kału na krew utajoną. Do objawów towarzyszących należą: bóle brzucha, naprzemienne biegunki i zaparcia, spadek masy ciała, niedokrwistość, gorączka, wzdęcia brzucha.
Jak wykrywać i leczyć?
Prostym do wykonania, wstępnym i nieinwazyjnym badaniem jest test na obecność krwi utajonej w kale. Po 50 r.ż. powinno się je wykonywać co 1-2 lata. Badaniem potwierdzającym rozpoznanie jest kolonoskopia z pobraniem wycinków guza do badań histopatologicznych.
Leczenie zależy od stopnia zaawansowania nowotworu. W początkowym stadium, gdy guz można usunąć z marginesem zdrowych tkanek, przeprowadza się leczenie operacyjne. Do leczenia uzupełniającego należy chemio- i radioterapia. Szczegółowy plan leczenia ustala lekarz onkolog, kierując się rodzajem i rozległością danego nowotwor
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
