Dalekowzroczność nazywana przez okulistów hyperopią, a także nadwzrocznością, to częsta wada wzroku. W przeciwieństwie do krótkowzroczności częściej dotyka osoby starsze - przy czym nie należy mylić jej z tzw. starczowzrocznością.
Spis treści:
- Na czym polega dalekowzroczność?
- Objawy nadwzroczności
- Dalekowzroczność - przyczyny
- Nadwzroczność - leczenie
Na czym polega dalekowzroczność?
W zdrowym oku promienie świetlne przechodzą przez tzw. aparat optyczny, gdzie są załamywane. Najważniejszą rolę w tym procesie odgrywa rogówka i soczewka. Następnie promienie skupiają się na siatkówce, gdzie powstaje obraz.
U osób z nadwzrocznością z różnych powodów obraz powstaje za siatkówką. Powoduje to, że powstały obraz jest nieostry.
Dalekowzroczność u dzieci
Występująca nadwzroczność u dzieci poniżej 3. roku życia nazywana jest nadwzrocznością fizjologiczną, która z wiekiem i wraz ze wzrostem gałki ocznej, powinna ustępować. Biorąc pod uwagę właściwości akomodacyjne oka, wada może być trudna do zauważenia dla rodziców. Niepokojące objawy to niechęć do czytania, zezowanie, szybkie męczenie się oczu.
Objawy nadwzroczności
Ta jedna z częstszych wad wzroku charakteryzuje się rozmyciem się obrazu przy spoglądaniu z bliska. Choroba rozwija się stopniowo, jako że wada ta do pewnego stopnia może być skorygowana przez zdolności akomodacyjne oka. Polegają one uwypuklaniu się soczewki przy patrzeniu na przedmioty z bliższej odległości.
Osoby z dalekowzrocznością:
- potrzebują okularów do czytania książki i oglądania tv,
- widzą wyraźnie przedmioty znajdujące się daleko od nich.
Objawy mogą się różnić nasileniem w zależności od jej rozwoju i wieku chorego.
Osoby z tą wadą wzroku mogą odczuwać napięcie w oczach, przechodzące w ból głowy, zwłaszcza po długotrwałej pracy biurowej. Jeśli obserwujesz u siebie objawy, najlepiej zgłoś się na badania okulistyczne (zobacz, jak wygląda diagnostyka wad wzroku).
Dalekowzroczność - przyczyny
Najczęściej mówi się, że ta wada wzroku jest genetyczna. Może być spowodowana zbyt krótką gałką oczną albo zbyt słabą zdolnością skupiającą aparatu optycznego. Ta druga sytuacja ma miejsce zwłaszcza u osób starszych, u których zdolność skupiająca rogówki obniża się.
Nadwzroczność - leczenie
Najpopularniejszą formą leczenia jest noszenie okularów. U większości pacjentów nie muszą być one noszone cały czas, ale podczas czynności wymagających patrzenia z bliska np. czytania. Soczewki u takich osób mają własności skupiające, dzięki czemu wyrównują zbyt małą zdolność załamującą soczewki i rogówki. Dzięki takim szkłom promienie są załamywane mocniej i padają bliżej - na siatkówkę.
Warto wiedzieć, że istnieją także możliwości chirurgicznej korekcji dalekowzroczności (zobacz metody korekcji wad wzroku), ale postępowanie takie obarczone jest pewnym ryzykiem i dlatego nie jest rutynowo stosowane. W większości przypadków rezerwuje się dla osób ze znaczną, trudną do korekcji szkłami wadą.
Więcej o chorobach wzroku i oczu:Jak rozpoznać zaćmę i dlaczego jest groźna?Jaskra, choroba nerwu wzrokowego - przyczyny i objawyDaltonizm, czyli ślepota barw. Jak rozpoznaje się i leczy tę chorobę?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
