Na czym polega tracheotomia?
Tracheotomia to zabieg chirurgiczny, polegający na rozcięciu, poprzecznym lub podłużnym, chrząstek tchawicy. Przeważnie wykonuje się ją na wysokości 3-4 chrząstki tchawicy, co odpowiada okolicy wyczuwalnej pod krtanią. Dokonuje się nacięcia skóry i warstw pod nią leżących, aż do uwidocznienia tchawicy. Następnie rozcina się jej chrząstki, wprowadzając do światła specjalną rurkę. Innym rodzajem wytworzenia sztucznego otworu w drogach oddechowych jest konikotomia, czyli przecięcie więzadła łączącego krtań z tchawicą, ale tą metodę stosuje się prawie wyłącznie w stanach nagłego zagrożenia życia.
Tracheotomia w trybie ostrym
Kiedy pacjent nie może oddychać, a intubacja, czyli wprowadzenie rurki do oddychania przez nos lub przez gardło jest niemożliwe, jednym z zabiegów ratujących życie może być tracheotomia. Taka sytuacja może mieć miejsce np. podczas obrzęku krtani lub uszkodzeniu górnych dróg oddechowych.
Polecamy: O czym świadczą zaburzenia oddychania?
Tracheotomia tymczasowa
Tracheotomię często wykonuje się u osób nieprzytomnych, które nie oddychają same, tylko przez rurkę intubacyjną i respirator. Jeśli stan taki się przedłuża, jest to wskazanie do wykonania tracheotomii, z uwagi na mniejszą szkodliwość prowadzenia sztucznego oddychania w ten sposób. Również w sytuacji, gdy górne drogi oddechowe są niedrożne np. w wyniku urazu lub guza, może istnieć konieczność wykonania tracheotomii.
Tracheotomia na stałe
Przez tracheotomię można jednak również oddychać samodzielnie. Do tchawicy jest wówczas wprowadzona krótka rurka, umocowana zazwyczaj wokół szyi i dodatkowo przyszyta do skóry. Wykonuje się ją u pacjentów z przeszkodą w drogach oddechowych, u których oddychanie przez usta i nos jest niemożliwe.
Taka tracheotomia wymaga szczególnej opieki. Oddychanie w ten sposób jest pozbawione fizjologicznych mechanizmów ochronnych, a także ogrzewających i nawilżających wdychane powietrze. To wszystko sprawia, że drogi oddechowe są wysuszone, co z kolei prowadzi do nadmiernej produkcji wydzieliny. Jej opróżnianie jest upośledzone, ponieważ zalegający śluz nie może być ewakuowany podczas kaszlu. Nieoczyszczone powietrze oraz nagromadzona wydzielina sprawiają, że osoba z tracheotomią jest również podatna na zakażenia dolnych dróg oddechowych. Dlatego konieczne jest częste odsysanie drzewa oskrzelowego i zachowanie zasad szczególnej higieny przy pielęgnacji rurki tracheotomijnej.
Czytaj też: Kiedy jest konieczna intubacja?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
