Na czym polega profilaktyka stresu?
Ze stresem można nie tylko walczyć, można mu także zapobiegać. Oczywiście najważniejszą metodą jest zachowanie wszystkich reguł szeroko rozumianej higieny psychicznej. Czy stres jest warunkiem koniecznym do właściwego wychowania dziecka?
- Bartłomiej Perczak
Przyczyny stresu
Obecnie jeden z najczęstszych problemów związanych ze stresem to nadmiar pracy. Nie zawsze wynika on z okoliczności życiowych, które nakazują pracować ponad siły, aby zaspokoić podstawowe potrzeby swoje i swoich bliskich. Coraz częściej również w Polsce mamy do czynienia ze zjawiskiem pracoholizmu. Wbrew poglądom ludzi pogrążających się w pracy bez reszty, często nie podnosi on efektywności, prowadzi zaś do wypalenia zawodowego i spadku wartości pracownika.
Jednym z najważniejszych zadań w ramach profilaktyki stresu w naszych czasach jest więc właściwa organizacja pracy.
Dziecko a sytuacje stresowe
Szczególną rolę odgrywa jednak wychowanie dziecka, które w dużej mierze decyduje o tym, jak będzie ono radzić sobie w trudnych sytuacjach jako dorosły człowiek. Warto pamiętać o kilku najważniejszych regułach. Jeśli dorosły ma dobrze znosić sytuacje stresowe, jako dziecko musi mieć kontakt ze stresem. Nieustanne chronienie dziecka przed najdrobniejszymi problemami pozbawia je możliwości nauki sposobów radzenia sobie z nimi
Zobacz też: Jak kształtować poczucie własnej wartości?
Stres, jakiemu poddawane jest dziecko, nie może przekraczać jego możliwości – nie może być zbyt długotrwały ani zbyt silny. Nawet jeśli próba pokonania trudności zakończy się porażką, warto pochwalić dziecko za jej podjęcie, uwypuklić wszystko, co dziecko zrobiło dobrze i pokazać sposób na poprawę tego, co w jego postępowaniu nie było doskonałe. W ten sposób dziecko nie będzie bało się ponieść porażki i nie wyrobi w sobie nawyku unikania konfrontacji z sytuacjami problemowymi.
Zobacz też: Skala stresu
Przede wszystkim jednak dziecko, które staje przed sytuacją nową, trudną, będącą źródłem stresu, zawsze musi być pewne natychmiastowej pomocy ze strony dorosłych w razie większego zagrożenia. W ten sposób umacniane jest poczucie bezpieczeństwa, które wykształcone w najwcześniejszym okresie życia będzie procentować przez całą dorosłość nawet w najbardziej niesprzyjających okolicznościach.
Oczywiście już od najmłodszych lat warto kształtować w człowieku prawidłowe nawyki, dzięki którym zachowanie higieny psychicznej w dorosłości będzie automatyzmem, a nie dużym wysiłkiem. Tak przygotowane dziecko wejdzie w dorosłość jako osoba zdolna do konfrontacji z własnym życiem.