Technika Alexandra, czyli ratunek dla kręgosłupa!
Technika Alexandra jest psychofizyczną metodą uczącą lepszego posługiwania się własnym organizmem (ang. use of the self), która proponuje oryginalne spojrzenie na przyczynę i źródło wielu bólów kręgosłupa, a także późniejszych schorzeń z nimi związanych.

- Magdalena Kędzior
Co wpływa na organizm?
Podstawowym odkryciem autora tej metody, F.M. Alexandra (1869-1955), był fakt, że sposób utrzymywania równowagi, a również sposób, w jaki wykonujemy codzienne czynności i jak reagujemy na różne sytuacje w życiu, wpływa na funkcjonowanie organizmu jako całości oraz warunkuje prawidłowość tego funkcjonowania.
Odkrycie to rozpoczęło stopniowe opracowywanie metody pozwalającej na opanowanie nieprawidłowych nawyków oraz świadome przywracanie naturalnej swobody i lekkości ruchu, utraconej przez większość z nas w dzieciństwie.
Zobacz też: Technika Alexandra - obserwuj reakcje ciała i umysłu!
Po co nam Technika Alexandra?
F.M. Alexander, będący z zawodu aktorem, zdołał dzięki tej metodzie opanować swoje problemy związane z powracającą chrypką i zanikaniem głosu. Jego technika okazała się również pomocna w przywracaniu swobody oddechu i opanowywaniu tremy i była jego życiowym osiągnięciem, ale stanowiła dopiero początek rozwoju Techniki Alexandra – metody, która z czasem okazała się skuteczna w coraz liczniejszych przypadkach niedomagań, bólów, a nawet schorzeń.
Zobacz też: Technika Alexandra - zajęcia krok po kroku
Boli Cię kręgosłup?
Ze względu na wagę jaką Technika Alexandra przywiązuje do prawidłowej dynamicznej relacji pomiędzy głową, szyją i kręgosłupem (dzięki czemu utrzymywanie równowagi i koordynacja ruchowa odbywają się bez nadmiernego obciążania kręgosłupa), metoda ta stosowana jest obecnie coraz częściej w pomocy osobom z problemami kręgosłupa, a szczególnie w coraz liczniejszych przypadkach bólów krzyżowych.
Nauczyciele Techniki Alexandra zwracają uwagę na fakt, że powtarzające się lub trwające dłużej warunki działania w pośpiechu, pod wpływem obaw i zmęczenia, znacznie nadwerężające organizm, prowadzą do wykształcania się nieprawidłowych wzorców ruchowych. Wzorce te są nie tylko coraz mniej efektywne, ale również ograniczają podstawową rolę kręgosłupa, jaką jest podtrzymywanie ciężaru ciała.