O co tak naprawdę chodzi?
Sam zdrowy ząb z nienaruszonym szkliwem nie na wiele nam się zda, jeżeli nie jest prawidłowo umocowany. To mocowanie zapewniają kościozrosty pomiędzy zębem a wyrostkami zębodołowymi oraz silne połączenia zęba z dziąsłem. Gdy wszystko funkcjonuje prawidłowo zęba bardzo ciężko wyrwać czy choćby poruszyć. Jednak nie zawsze tak jest, ponieważ głównie za sprawą płytki nazębnej (konkretnie bakterii w niej przebywających) nasze dziąsła nie przylegają bezpośrednio do zęba i miejsce ich przyczepu stopniowo się obniża. Oznacza to, że ząb jest umocowany na mniejszej powierzchni. Często choroba ogranicza się do zapalenie dziąseł, jednak zdarza się, że zmiany zajdą na tyle głęboko, że mamy do czynienia z parodontozą, stanem niewyleczalnym (możemy jedynie zahamować postęp choroby).
Gdy krwawią dziąsła
Krwawienie dziąseł jest pierwszym objawem zapalenia dziąseł, będącego zwykle przedsionkiem do parodontozy. Najczęściej występuje nieżytowe zapalenie dziąseł o różnej progresji choroby. Pod wpływem płytki bakteryjnej powstającej często na kamieniu nazębnym, pod nawisającymi wypełnieniami czy w zbytnim stłoczeniu zębów lub braku punktów stycznych między nimi powstaje stan zapalny. Bakterie i ich enzymy oraz czynniki zjadliwości przyciągają nasze komórki zapalne, które uszkadzają dziąsło. To sprawia, że dziąsła zaczynają krwawić, samoistnie bądź pod wpływem badania sonda paradontologiczną. Oznacza to, że pogłębieniu uległa kieszonka dziąsłowa, czyli poniżej przyczepu nabłonka do zęba mogą gromadzić się płyny lub cząsteczki organiczne. Dziąsła stają się żywoczerwone, później sinawe. Stan taki może się rozprzestrzeniać lub pozostać ograniczony. Zwiększony ból prowadzi do zmniejszenia poziomu higieny jamy ustnej i w efekcie do coraz liczniejszego gromadzenia się cząstek, nabłonka i śluzu oraz powstawania białych nalotów z leukocytów. W takiej sytuacji często choroba zaczyna zajmować tkanki przyzębia.
Polecamy: Czy należy obawiać się parodontozy?
Kto jest szczególnie narażony?
Najczęściej zapalenie dziąseł dotyka dzieci, którym wyrzynają się zęby (6-11 rok życia), a większa zapadalność na tą chorobę utrzymuje się do końca okresu dojrzewania. Sprzyjają temu większy kontakt z bakteriami podczas wyrzynania zębów i często niższa dbałość o higienę jamy ustnej u dzieci. W przypadku rozrostowego zapalenia dziąseł predysponowane są, poza młodzieżą, kobiety w ciąży oraz osoby przyjmujące niektóre grupy leków i cierpiące na białaczkę.
Przeczytaj: Czy właściwa higiena jamy ustnej ma związek z profilaktyką chorób przyzębia?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
