Czym tak właściwie jest miód…
Miód jest naturalnym produktem, przetworzonym przez pszczoły sokiem roślinnym o odpowiedniej zawartości węglowodanów. Sok roślinny z nektaru lub spadzi gromadzony jest w wolu miodowym pszczół, a następnie jest przenoszony do komórek plastrów. Tam ulega zagęszczeniu i przemianom biochemicznym.
Podczas przemian nektaru w miód dochodzi do enzymatycznego rozkładu sacharozy do glukozy i fruktozy, a także wzbogacenia w kwasy organiczne (glukonowy, jabłkowy, cytrynowy) i enzymy.
…a czym cukier?
Cukier jest produktem otrzymywanym z buraków cukrowych w klimacie umiarkowanym lub z trzciny cukrowej w krajach podzwrotnikowych.
Skład miodu i cukru
Cukier składa się w ponad 99% z sacharozy, jest źródłem łatwo dostępnych kalorii. Natomiast w miodzie ilość sacharozy nie przekracza 10% w miodach spadziowych, w pozostałych miodach jest jej jeszcze mniej.
Oprócz sacharozy w skład miodu wchodzi glukoza i fruktoza – ich ilość zależy od gatunku miodu. Najmniej tych cukrów jest w miodach spadziowych, natomiast najwięcej w miodach nektarowych.
W miodzie, oprócz cukrów, występują także białka (0,3 g/100 g) pochodzące częściowo z roślin, a także z organizmu pszczół. W przeciwieństwie do cukru miód zawiera także jod, fosfor, magnez, żelazo, witaminy z grupy B i witaminę C.
Zobacz też: Apiterapia, czyli leki z pszczelej apteki
Czym słodzić?
100 g cukru dostarcza 405 kcal, natomiast miodu pszczelego 324, więc lepiej słodzić miodem. Miód także jest bardziej słodki od cukru, więc do uzyskania odpowiedniej słodkości używamy go mniej.
Oprócz tego cukry zawarte w miodzie są bezpośrednio wchłanianie do krwi i przetwarzane w energię lub odkładane w postaci glikogenu.
Co jest lepsze dla zdrowia?
Zarówno cukier , jak i miód są skoncentrowanym źródłem węglowodanów. Jednak cukier oprócz sacharozy nie zawiera żadnego innego składnika. Natomiast w miodzie oprócz cukrów prostych znajduje się wiele cennych składników, dlatego też cukier jest źródłem „pustych” kalorii.
Trzustka produkuje insulinę, aby utrzymać prawidłowe stężenie glukozy w surowicy krwi. Nadmiar cukru obciąża ten narząd i może spowodować rozwój cukrzycy, dlatego należy ograniczać stosowanie cukru. Miód ma niższy indeks glikemiczny w stosunku do cukru, dlatego 1 wymiennik węglowodanowy jest równoważny 14 g miodu i 10 g cukru.
Fruktoza zawarta w miodzie przyspiesza proces przemiany energii, zwiększa zapas glikogenu. Acetylocholina zawarta w miodzie wpływa pozytywnie na gospodarkę węglowodanowo-tłuszczową, obniża ciśnienie krwi i nie powoduje zmian miażdżycowych w tętnicach. 100 g miodu zawiera 46 mg potasu, co przyczynia się do utrzymania właściwej gospodarki wapniowo-potasowej. W miodzie zawarta jest także cholina powodująca zwiększenie wydzielania żółci przez wątrobę.
Poprzez zawarte w miodzie związki pochodzące z nektaru miód hamuje rozwój drobnoustrojów, przez co wzmaga działanie układu odpornościowego, działa przeciwbólowo, regenerująco i odtruwająco dzięki neutralizowaniu leków i używek. Miody spadziowe charakteryzują się wyższą aktywnością w porównaniu do miodów nektarowych. Miód wskazany jest dla osób pracujących ciężko fizycznie lub umysłowo.
Oprócz tego działanie miodu polega na przyspieszeniu przemiany materii, łagodzeniu zapaleń spojówki, zmniejszeniu napięcia nerwowego, przez co wpływa na poprawę samopoczucia i snu.
Zobacz też: Jak przechowywać miód?
Jak zastępować cukier miodem?
Miód należy podgrzewać w temperaturze nie przekraczającej 50°C, ponieważ w wyższej temperaturze traci zdolności lecznicze.
Można nim słodzić, zamiast cukrem, herbatę i mleko, ale w temperaturze płynu nie przekraczającej 40°C. Miód można także spożywać rozpuszczony w wodzie. Miód można także dodawać do mleka z musli, zamiast płatków śniadaniowych zawierających dużo cukru. Miód można także zastępować podczas robienia ciast i deserów, ale gdy dodajemy miód w formie płynnej, należy zmniejszyć ilość pozostałych składników płynnych. Zamiast cukru miód można dodawać także do sałatek lub jako składnik sosów.
Osoby z cukrzycą muszą pamiętać, że miód jest cięższy od cukru. Dlatego łyżeczka miodu jest równoważna 1 wymiennikowi węglowodanowemu (a nie 2 łyżeczki tak jak w przypadku cukru).
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
