Przewlekłe zmęczenie – czy to objaw astenii?

Kiedy zmęczenie staje się problemem

Tak długo, jak zmęczenie nie zaburza aktywności codziennej nie wydaje się groźne. Niepokojące mogą być:

• ogólne długotrwałe osłabienie i ociężałość,
• nadmierną męczliwość,
• zaburzenia koncentracji i uwagi,
• wzmożoną senność, bezsenność lub sen nie przynoszący ukojenia,
• trudności w wykonywaniu standardowych obowiązków,
• zaburzenia emocjonalne – drażliwość, frustracja, złość,
• osłabienie popędu płciowego.

Jeżeli powyższe objawy udaje się skorygować kilkudniowym wypoczynkiem bądź znaną sobie metodą relaksacji i nie nawracają, nie należy się niepokoić.
Polecamy: Naturalne metody relaksacji - poradnik

Co kryje się za astenią?

Niestety liczne choroby mogą jako objaw dawać przewlekłe zmęczenie (czyli właśnie astenia). Mogą to być zaburzenia endokrynologiczne: niedoczynność kory nadnerczy, tarczycy bądź przysadki. Niedobór hormonów produkowanych przez te gruczoły, nawet jeżeli nie daje innych objawów, może być wykryty podczas badania biochemicznego krwi. Nie należy także zapominać o cukrzycy, zwłaszcza typu I, a więc dotyczącej głównie osób młodych. Poza zmęczeniem chorzy odczuwają w tym przypadku także zwiększone pragnienie, apetyt oraz oddają dużo moczu.
Kolejną grupą chorób często kojarzonych z astenią są choroby układowe, np. toczeń, sarkoidoza, choroby reumatyczne, ale również nowotwory. W tych przypadkach częściej spotykamy się ze zmęczeniem w bardziej zaawansowanych stadiach, choć nie jest to regułą.
W różnicowaniu należy uwzględnić niewydolność narządów takich jak nerki i wątroba. Choroby te mogą początkowo przebiegać podstępnie – skąpoobjawowo.
Jako kolejne należy wymienić leki (np. przeciwwirusowe lub opioidowe) oraz szczepionki (np. przeciw HPV).
Ostatnia grupa pacjentów, bodaj najliczniejsza, zmaga się z przewlekłym zmęczeniem z przyczyn psychologicznych bądź psychiatrycznych (depresja, nerwice).
Polecamy: Zieleń - kojąca siła dla zmęczonej psychiki

Radzenie sobie ze stresem

Nie da się ukryć, że jest podstawą zdrowego trybu życia. Niezliczona ilość obowiązków i prób, jakim jesteśmy poddawani każdego dnia rodzą stres. Nie może być on długotrwale kumulowany. W takim bowiem wypadku staje się przyczyną chorób: układu sercowo – naczyniowego, pokarmowego i innych. Długotrwały stres niemal zawsze skutkuje zmęczeniem. Warto wyrobić w sobie odpowiednie nawyki – niebranie pracy zawodowej do domu, robienie krótkich przerw w czasie swoich zajęć (czas np. na ćwiczenia oddechowe) i dłuższych w czasie urlopu, oddawanie się pasjom i zamiłowaniom. Ci, którzy tego nie robią lub wydaje im się to śmieszne, proszeni są o dokładne przemyślenie problemu i ponowną lekturę artykułu.