Spis treści:
- Ropień okołomigdałkowy – czym jest, przyczyny
- Jak wygląda ropień okołomigdałkowy?
- Ropień okołomigdałkowy – leczenie
Ropień okołomigdałkowy – czym jest, przyczyny
Ropień okołomigdałkowy to zgromadzenie się treści ropnej w przestrzeni między torebką migdałka a błoną, która pokrywa mięśnie podniebienno-językowy i podniebienno-gardłowy, a czasami także mięśnie bocznej ściany gardła.
Najczęściej przyczyną powstania ropnia jest przebyta angina nieleczona lub nieprawidłowo leczona (np. gdy antybiotyk był zbyt krótko przyjmowany) spowodowana przez bakterie paciorkowce z grupy A. Rzadziej ropień okołomigdałkowy jest skutkiem działania innych bakterii, np. gronkowca lub pałeczki grypy.
Ropień okołomigdałkowy rozwija sią aktualnie rzadziej niż kiedyś, co jest zasługą dobrego dostępu do antybiotyków. Chociaż na anginy najczęściej chorują dzieci, to jednak do powstania ropnia dochodzi częściej wśród młodzieży i dorosłych.
Aby zapobiec powstaniu ropnia okołomigdałkowego, należy w razie wystąpienia objawów anginy bakteryjnej, jak najszybciej zgłosić się do lekarza, który przepisze antybiotyk. Co bardzo ważne, lek powinien być przyjmowany tak długo, jak zleci lekarz. Przedwczesne zakończenie antybiotykoterapii grozi ponowną infekcją, opornością bakterii i nawrotem ropnia okołomigdałkowego.
Jak wygląda ropień okołomigdałkowy?
Ropień okołomigdałkowy objawia się jako powiększony migdał, zazwyczaj jednostronnie. Im większy ropień, tym bardziej widoczna zmiana. Oprócz tego, objawy ropnia migdałka to:
- ból szyi, ból gardła, ból ucha z chorej strony,
- szczękościsk,
- "kluskowaty" głos,
- gorączka,
- dreszcze,
- złe samopoczucie,
- obrzęk podniebienia,
- zaczerwienienie gardła,
- problem z przełykaniem,
- języczek przechylony na zdrową stronę.
Powstanie ropnia migdałka można podejrzewać w szczególności, gdy wcześniej występowała infekcja gardła.
Ropień okołomigdałkowy – leczenie
W razie podejrzenia ropnia okołomigdałkowego, pacjent powinien być skierowany do poradni laryngologicznej. Czasami stosuje się leczenie zachowawcze polegające na podawaniu antybiotyków. Jednak w wielu przypadkach to postępowanie jest niewystarczające.
Powszechniejszą i bardziej skuteczną metodą leczenia jest interwencja chirurgiczna wraz z antybiotykoterapią. Chirurg nacina ropień i opróżnia go z treści ropnej (tzw. drenaż ropnia). Konieczne może być powtarzanie zabiegu w ciągu 1-3 dni. Dodatkowo stosuje się leki przeciwbólowe.
Więcej na podobny temat:
Angina – powikłania
Ropień mózgu – co to takiego?
Ropowica szyi – czy zagraża życiu?
Angina, choroba gardła i migdałków - objawy, leczenie, powikłania
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!