Spis treści:
- Melancholik jako typ temperamentu
- Cechy melancholika
- Melancholik a inne typy temperamentu
- Zalety i wady melancholika
- Dziecko melancholik – cechy
- Melancholik w pracy
- Idealne zawody dla melancholika
- Melancholik w związku
- Jak wspierać melancholika w związku – ważne zasady
Melancholik jako typ temperamentu
Melancholik (z gr. melanos – czarny, chole – żółć) to jeden z 4 typów temperamentu obok choleryka, sangwinika i flegmatyka według teorii Hipokratesa i Galena. Stworzyli oni pierwszą typologię temperamentu. Temperament można uznać za względnie stałe cechy osobowości, które uwidaczniają się już we wczesnym dzieciństwie. Wpływają one na nasze postrzeganie świata, myśli, reakcje, zachowania, relacje z innymi. Dają o sobie znać zwłaszcza w sytuacjach trudnych, konfliktowych, kiedy pojawia się zmęczenie, przeszkody w realizacji celów. Zatem jaki jest melancholik?
Przeczytaj też: Typy osobowości
Cechy melancholika
Melancholik to osoba introwertyczna, powściągliwa, cicha i dążąca do perfekcji. Przeszłość jest przez melancholika długo analizowana, a do przyszłości podchodzi z dużą dozą podejrzeń i ostrożnością. Ten typ temperamentu charakteryzuje się reakcjami powolnymi, głębokimi i długimi, co oznacza, że melancholik potrzebuje czasu na odpowiedź i podjęcie decyzji.
Melancholik dokładnie analizuje sytuację. Jest perfekcjonistą, w związku z czym zastanawia się, dlaczego coś się stało i co jeszcze należy zrobić, aby osiągnąć zamierzony cel. Widzi „szklankę do połowy pustą”, zawsze jest według niego jeszcze coś do zrobienia albo można byłoby zrobić coś lepiej. Jest ambitny. Działa z rozwagą.
To osoba o cichym, łagodnym usposobieniu, wrażliwa. Melancholik intensywnie przeżywa każde uczucie. Niechętnie dzieli się z innymi swoim wewnętrznym światem. To raczej samotnik, który najlepiej czuje się w pojedynkę lub jedynie w towarzystwie bardzo bliskich mu osób. Melancholik lubi postępować według ściśle określonych zasad i reguł.
To osoba, która ma bardzo bogate życie wewnętrzne. Często się zamyśla, a przez to może uchodzić za zamkniętą w sobie i niechętnie podejmującą kontakty z ludźmi. Raczej stroni od imprez i hałasu, a także woli pracę indywidualną, niż zespołową. Może mieć skłonność do stanów depresyjnych. Bywa postrzegany jako przesadnie przeżywający błahe wydarzenia czy sytuacje.
Melancholik a inne typy temperamentu
Melancholik jest przeciwieństwem ekspresyjnego choleryka, jeśli chodzi o okazywanie uczuć. Melancholik zdecydowanie woli zachowywać swoje odczucia i przemyślenia dla siebie. W przeciwieństwie do optymistycznego sangwinika, jest raczej pesymistą i nie jest tak towarzyski. Uczucia sangwinika nie są głębokie, a smutek czy zmieszanie szybko mijają, inaczej niż u melancholika. Z flegmatykiem łączy go introwertyzm oraz analityczny umysł, a różni mniej pozytywne nastawienie do świata i siebie. Flegmatyk nie oczekuje od życia zbyt wiele i nie jest skłonny do stawiania sobie wyzwań, nie to co melancholik.
Zalety i wady melancholika
Każdy temperament ma swoje zalety i wady. Dotyczy to również melancholika.
Zalety melancholika:
- spokojny temperament,
- inteligencja (również emocjonalna),
- analityczny umysł,
- wrażliwość na piękno,
- empatia,
- sumienność,
- skrupulatność,
- doskonała organizacja.
Wady melancholika:
- pesymizm,
- odczuwanie lęku,
- nadmiernie poważne podejście do życia,
- mała odporność na krytykę,
- idealizm,
- niskie poczucie własnej wartości,
- wrażliwy na porażki,
- skłonność do depresji,
- bierność.
Dziecko o typie melancholika. Jakie ma cechy?
Dzieci, które są melancholikami, to zawsze duma i pociecha rodziców. Są bardzo ambitne, ciekawe świata, zależy im na zdobyciu jak najlepszych stopni. Cechy temperamentu można zauważyć już u niemowląt. Mówi się, że malec, które jest melancholikiem, to taki dorosły w skórze dziecka. Jest dość poważny, cichy, analizuje otoczenie. Jest to również dziecko bardzo inteligentne i twórcze.
Mały melancholik ma też cechy, z którymi bywa mu trudniej niż innym dzieciom. Potrzebuje wsparcia, gdy przydarzają mu się nieprzyjemne zdarzenia. Słabiej radzi sobie z porażkami i błędami. Szybko traci wiarę w siebie. Jest bardzo wrażliwy i mocno przeżywa niepowodzenia. Dzięki wysokiej inteligencji dostrzega skutki wydarzeń, co może budzić w nim lęk i odbierać radość z życia. Takie dziecko nie jest ufne od początku. Aby do niego dotrzeć, potrzeba czasu i starań.
Aby wspierać małego melancholika, należy:
- wzmacniać jego poczucie wartości,
- tłumaczyć, że niepowodzenia zdarzają się każdemu, ale niczego nie przekreślają i nie warto się przez nie poddawać,
- pomagać zaufać własnym kompetencjom i uświadamiać jak wiele zalet posiada,
- unikać nadmiernej krytyki,
- przekazywać dużo pozytywnych sygnałów na temat jego działań.
Melancholik w pracy
Melancholika wyróżniają cechy, które doceni niejeden pracodawca. Kto nie chciałby powierzyć zadań skoncentrowanemu na celu, opanowanemu perfekcjoniście o analitycznym umyśle. W pracy warto dostrzec takie cechy melancholika jak:
- sumienność,
- lojalność,
- kreatywność,
- szacunek do zasad i reguł,
- dobra organizacja i planowanie.
Melancholik doskonale sprawdzi się na stanowisku indywidualnym, które nie wymaga ekspozycji społecznej. Nie przepada za pracą w grupie, a jeśli już musi pracować z innymi ludźmi, to woli trzymać się z boku.
Jest kreatywny, a nierzadko ma predyspozycje artystyczne w różnych dziedzinach np. pisanie, malowanie, gra na instrumentach itp. Ze względu na dużą wrażliwość i empatię, może się również angażować w inicjatywy charytatywne.
Należy mieć jednak na uwadze, że melancholik źle znosi krytykę, a wszelkie uwagi bierze bardzo osobiście. Wobec tego należy postępować z nim ostrożnie, ponieważ łatwo go zranić.
Idealne zawody dla melancholika
Melancholik będzie idealny w zawodach, które wymagają dokładności, precyzji i powtarzalności. Lubi zasady i schematy działania, więc może być dobrym pracownikiem korporacji.
Z drugiej strony, gdy ma zdolności artystyczne, może pracować jako świetnie zorganizowany wolny strzelec.
Najlepsze prace dla melancholika to:
- analityk danych,
- naukowiec,
- lekarz,
- księgowy,
- architekt,
- inżynier,
- notariusz,
- urzędnik,
- psycholog,
- terapeuta,
- redaktor,
- korektor,
- nauczyciel.
Te zawody wykorzystują predyspozycje melancholika, dzięki czemu stwarzają mu pole do osiągnięcia zawodowego spełnienia.
Melancholik w związku
Melancholik nie jest osobą, która otacza się dużym gronem znajomych i bliskich. Raczej woli głębokie relacje, niż liczne powierzchowne związki. Gdy już komuś zaufa i zbliży się, to jest lojalny, stały w uczuciach i wierny. Chociaż uczucia melancholika są silne i głębokie, to z powodu niechęci do dzielenia się swoimi wewnętrznymi przeżyciami, mogą być one interpretowane zupełnie inaczej.
Związek z melancholikiem jest stabilny, spokojny i trwały. Jednak zanim uda się zbudować relację, trzeba mieć dużo cierpliwości, bo melancholik to osoba skryta, ostrożna i powściągliwa. Zanim melancholik obdarzy drugą osobę zaufaniem, może minąć sporo czasu. Melancholik długo podejmuje decyzje, również jeśli chodzi o dobór partnera życiowego.
Człowiek o tym typie temperamentu, jeśli już kogoś pokocha, jest wierny i lojalny. Chociaż bywa to też trudna miłość, ponieważ rzadko mówi o swoich uczuciach. Może mieć skłonność do obrażania się i zamykania w sobie, zamiast rozmawiania o problemach i potrzebach.
Warto pamiętać, że melancholik wiele spraw przeżywa znacznie intensywniej, niż osoby o innych typach osobowości, dlatego łatwo go urazić czy sprawić mu przykrość. Może się również zdarzać, że partner melancholik będzie przesadnie analizował słowa i zachowania swojej drugiej połowy. W połączeniu ze skłonnościami do pesymizmu może to prowadzić do postrzegania związku lub partnera w ciemnych barwach.
Jak wspierać partnera melancholika – ważne zasady
Oto kilka zasad, które pozwolą stworzyć zdrową relację z melancholikiem:
- Daj melancholikowi czas na odpowiedź i podjęcie decyzji.
- Staraj się być cierpliwy.
- Unikaj nadmiernej krytyki.
- Zachęcaj do rozmowy i wyrażania swoich uczuć.
- Staraj się nie brać sobie za bardzo do serca złośliwości podczas kłótni. Melancholik z cechami choleryka potrafi uderzyć w czułe punkty.
- Doceniaj kreatywność.
- Miej dystans do jego perfekcjonizmu i pesymizmu.
- Pomóż mu zrozumieć, że życiowe potknięcia i błędy zdarzają się każdemu i nie warto się po nich poddawać.
- Unikaj nagłych zmian i niepewności, za czym melancholicy nie przepadają.
- Pomagaj melancholikowi w radzeniu sobie z lękiem i stresem poprzez zachęcanie do podejmowania hobby, aktywności fizycznej i odpoczynku.
Jak w przypadku każdej relacji, podstawą stworzenia zdrowego związku z melancholikiem jest szacunek dla uczuć drugiej osoby oraz wsparcie w trudnych chwilach. Ale najważniejsze jest uświadomienie sobie, że pod wieloma względami jesteśmy od siebie różni.
Czytaj także:
Kim jest ambiwertyk? Rozwiąż test i przekonaj się, czy to twój typ osobowości
Osobowość borderline: co to jest, przyczyny, diagnoza, leczenie
Kto to jest ekstrawertyk? Cechy charakteru, związek, najlepszy zawód dla ekstrawertyka
Kim jest ekscentryk? Główne cechy i znani ekscentrycy
Neurotyk - charakterystyka, cechy, terapia, test
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
