Trawienie to podstawa
Trzustka wydziela specjalne enzymy trawienne, których nie wydziela żaden inny narząd. Są one trochę podobne do śliny – dlatego sok trzustkowy wypuszczany do dwunastnicy ma barwę i konsystencję zbliżoną do śliny, ale jest on od niej o wiele silniejszy i ma większe stężenie substancji aktywnych. Ślina trawi tylko wstępnie, natomiast trawienie ostateczne zachodzi dzięki enzymom soku trzustkowego w dwunastnicy.
Przeczytaj również: Czy można żyć bez trzustki?
Ochrona przed strawieniem samej siebie
Jako że trzustka wydziela bardzo silne enzymy trawienne, które mogłyby spowodować, że ona sama uległaby rozłożeniu – wydziela je w formie nieaktywnej. Żeby enzymy mogły zadziałać i pokazać w całej okazałości, co potrafią, muszą zostać przekształcone do swoich form ostatecznych. Dzieje się tak w wyniku reakcji chemicznej po zetknięciu z treścią pokarmową w dwunastnicy. Po tej reakcji enzymy mogą już działać – rozkładać węglowodany, tłuszcze, kwasy nukleinowe i inne związki przyjmowane przez nas wraz z pokarmem.
Czytaj też: Trzustka - dlaczego tak mały narząd jest tak ważny?
Co robią wyspy trzustkowe?
Na powierzchni trzustki znajdują się wyspy trzustkowe (wyspy Langerhansa). Są one odrębnymi strukturami organizmu – mają swój własny metabolizm i swoje własne zadania, ale w związku ze swoją lokalizacją i położeniem odżywiane są przez te same naczynia krwionośne. Jeśli choruje cała trzustka, wyspy trzustkowe także mają upośledzoną czynność.
Rola wysp trzustkowych polega na wydzielaniu hormonów i peptydów, które regulują pracę układu pokarmowego, a w szczególności gospodarki węglowodanowej.
Insulina i glukagon
Działanie insuliny jest jednym z najważniejszych mechanizmów w całym organizmie. Dotyczy on gospodarowania energią dostarczoną z pożywienia. Po posiłku we krwi wzrasta poziom glukozy (najprostszego ze wszystkich cukrów, powstałego ze strawienia węglowodanów złożonych), co jest sygnałem dla trzustki, że trzeba wytworzyć więcej insuliny. Rola insuliny polega na pomocy glukozie w trafieniu do komórek, które jej potrzebują – do komórek mięśni, wątroby, mózgu i do komórek tłuszczowych. Rozkładanie glukozy przez te komórki powoduje powstanie energii i warunkuje ich prawidłową pracę. Zatem bez insuliny, komórki te nie otrzymałyby bodźca do prawidłowej pracy. Glukagon działa przeciwnie. Gdy w organizmie występuje niedobór glukozy (np. w stanie głodu), glukagon jest produkowany, po czym wędruje do wątroby i tam stymuluje produkcję glukozy endogennej (pochodzącej z naszych komórek, a nie z pożywienia), by zapewnić właściwy poziom glukozy (energii) dla wszystkich komórek.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
