W gabinecie okulistycznym
Przed badaniem okulista dokładnie wypyta cię o dolegliwości – ich nasilenie, czas, w którym się pojawiły, czy coś je nasila (np. słabe oświetlenie). Większość badań okulistycznych rozpoczyna się od oceny ostrości wzroku i zakresu ruchomości gałek ocznych. Lekarz przechodzi następnie do oglądania skóry powiek, oceny symetrii szpary powiekowej oraz oceny obecności wytrzeszczu. Okulista może delikatnie uciskać okolicę szpary powiekowej w poszukiwaniu zgrubień. Dokładna ocena worka spojówkowego wymaga odwinięcie górnej powieki, co może być nieprzyjemne, ale niebolesne. Konieczna jest także ocena symetrii źrenic i obecności odruchów źrenicznych, m.im. na światło i zbieżność.
Ocena przedniego odcinka oka jest dokonywana przy pomocy biomikroskopu. Pacjent umieszcza głowę na podpórce aparatu, a okulista siedzący z drugiej strony urządzenia oświetla poszczególne części oka, regulując nasilenie światła, barwę oraz używając odpowiednich soczewek.
Zobacz też: Czy oko jest zagrożone przerzutami?
Chcąc ocenić tylny odcinek oka, przeprowadza się badanie „dna oka”. Wymaga ono trzykrotnego zakroplenia do worka spojówkowego leku rozszerzającego źrenicę. W ten sposób można wykryć i wstępnie ocenić większość zmian guzowych i rozróżnić nowotwory łagodne od złośliwych.
Uwaga! Przez parę godzin po badaniu dna oka pacjent nie powinien prowadzić pojazdów mechanicznych.
Badania obrazowe
To grupa dodatkowych badań, z których najbardziej popularne, najszerzej dostępne i najbezpieczniejsze jest USG oka i oczodołu. Wygląda ono tak jak każde badanie ultrasonograficzne – lekarz przykłada sondę do oka i w różnych projekcjach ocenia widziany obraz. Ucisk gałki ocznej może być nieprzyjemny, ale trwa to tylko kilka minut.
Łącznie z badaniem dna oka, może być wykonana angiografia fluoresceinowa. Dzięki niej możliwa jest dokładna ocena unaczynienia guza wewnątrzgałkowego, co ma istotne znaczenie zwłaszcza w diagnostyce czerniaka. Przed badaniem do naczynia żylnego pacjenta, jest podawany środek kontrastowy, a potem wykonywana jest seria zdjęć. Rzadko zdarza się, że fluoresceina powoduje reakcję uczuleniową.
Dobry do oceny zawartości oczodołu jest też rezonans magnetyczny. Badanie jest bezbolesne, ale wymaga pewnej cierpliwości i współpracy – należy przez pewien czas (minuty) leżeć nieruchomo w zamkniętej, małej przestrzeni („rurze”), co może sprawić problem części pacjentów.
Tomografia komputerowa jest mniej użyteczna w schorzeniach okulistycznych, ale za to najlepiej ocenia ewentualny naciek guzów na tkankę kostną.
Rzadko wykonywanym, ale ostatecznie rozstrzygającym badaniem nowotworów jest biopsja aspiracyjna cienkoigłowa bądź biopsja chirurgiczna z mikroskopową oceną struktury aspiratu lub wycinka.
Podkreślmy, że żaden guz nie wymaga zastosowania wszystkich wymienionych metod! O wyborze decyduje okulista, w porozumieniu z pacjentem i w razie potrzeby, specjalistami z innych dziedzin medycyny (chirurg, internista, neurolog).
Zobacz też: Guzy nerwu wzrokowego
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
