Spis treści:
- Objawy neurologiczne - czym są i skąd się biorą?
- Zawroty głowy – co to znaczy?
- Jakie są najczęstsze przyczyny zawrotów głowy?
- Zawroty głowy – jak je zbadać?
- Zaburzenia widzenia
- Zaburzenia widzenia – w czym tkwi przyczyna?
- Omdlenie – fałszywy alarm czy zagrożenie?
- Omdlenia – różne przyczyny
Objawy neurologiczne - czym są i skąd się biorą?
Objawy neurologiczne budzą szczególny niepokój osób, które ich doświadczają. Należą do nich m.in.:
- zaburzenia widzenia,
- zawroty głowy,
- kurcze i drżenia mięśni,
- zaburzenia równowagi,
- zaburzenia czucia,
- zaburzenia przytomności, w tym omdlenia,
- niedowłady,
- osłabienie siły mięśniowej,
- niewyraźna mowa,
- trudności w przełykaniu,
- napady padaczkowe.
Istnieje wiele możliwych przyczyn wystąpienia symptomów neurologicznych: od poważnych stanów zagrażających życiu, po mniej groźne problemy, np. związane ze stresem. Objawy wskazujące na nieprawidłowości pracy mózgu, powinny być zawsze skonsultowane z neurologiem.
Zawroty głowy – co to znaczy?
Zawroty głowy to subiektywne odczucie wirowania lub braku równowagi. Zawsze dotyczą indywidualnego wrażenia trudnego do obiektywnej oceny, co utrudnia określenie ich przyczyny i pochodzenia. Uczucie „utraty gruntu” pod stopami, zawirowanie, a może kompletna dezorientacja co do miejsca i czasu? Niekiedy towarzyszy im lęk przed nagłym upadkiem i chęć szybkiej zmiany pozycji na siedzącą lub leżącą. Sporadyczne zawroty głowy w dusznym, zatłoczonym miejscu, mogą wynikać z fizjologii. Kiedy jednak zawroty głowy powinny skłonić do wizyty u lekarza?
Jakie są najczęstsze przyczyny zawrotów głowy?
Większość zawrotów głowy nie jest groźnych i nie stanowi zagrożenia dla naszego życia. Najczęstsze przyczyny łagodnych zawrotów głowy, to: choroba lokomocyjna, hipoglikemia (czyli spadek stężenia cukru we krwi), miażdżyca tętnic doprowadzających krew do mózgu (najczęściej miażdżycowe zwężenie tętnicy szyjnej), zapalenie ucha i polekowe zawroty głowy.
Zawroty głowy – jak je zbadać?
Jeśli zawroty głowy często się powtarzają i powodują zagrożenie dla życia, konieczne jest przeprowadzenie szczegółowej diagnostyki. Pierwsze badanie, jakiemu zostaje poddany pacjent, to wywiad lekarski. Ten etap potrafi zaoszczędzić nam wiele czasu np. na wykonywanie niepotrzebnych badań. Dlatego należy bardzo dokładnie opisać swoje zawroty głowy lekarzowi. Najlepiej założyć dzienniczek, w którym będzie można notować wszystkie objawy i okoliczności wystąpienia zawrotów. Bardzo ważne jest badanie laryngologiczne (ocena kanału słuchowego, poszukiwanie objawów infekcji) i neurologiczne (np. badanie odruchów, wykrywanie oczopląsu).
Do badań pomocnych w diagnostyce zawrotów głowy należą: audiogram, morfologia krwi, EKG, poziom glukozy, oznaczenie hormonów tarczycy, tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny.
Zaburzenia widzenia
Kolejnym objawem neurologicznym, mogącym świadczyć o chorobie układu nerwowego, jest pogorszenie widzenia. Zaburzenia widzenia dotyczą szerokiej grupy nieprawidłowości związanych z działaniem narządu wzroku. To mogą być podwójne widzenie, widzenie częściowe (np. zwężenie pola widzenia), nieostre widzenie, widzenie plamy (ubytki w polu widzenia), widzenie zamglone, widzenie błysków, widzenie tzw. mętów w polu widzenia i inne.
Najbardziej alarmujące objawy to takie, które wystąpiły nagle, objawiają się jako dwojenie obrazu, ubytki w polu widzenia czy widzenie "przez lunetę" (zawężone pole widzenia) - z takimi objawami należy pilnie poszukać pomocy lekarskiej.
Najczęściej przyczyną problemów z widzeniem jest choroba w obrębie narządu wzroku (np. zaćma, jaskra). Najczęstszymi zaburzeniami widzenia są krótkowzroczność i dalekowzroczność. Pogorszenie widzenia może oznaczać jedynie pogłębienie się wady wzroku.
Do pogorszenia widzenia może dojść również w przypadku zaburzenia ruchomości gałek ocznych, tak jak w przypadku oczopląsu, oraz w przypadku złego ustawienia osi gałek ocznych, jak w zezie. Oczopląs i zez, szczególnie pojawiające się nagle u osób wcześniej dobrze widzących, wymagają natychmiastowego udania się do lekarza.
Zaburzenia widzenia – w czym tkwi przyczyna?
Zaburzenia widzenia pojawiają się, gdy do naszego mózgu, a dokładniej do kory wzrokowej, nie docierają wszystkie impulsy z oka. Zaburzenia widzenia mogą być zatem efektem uszkodzenia drogi wzrokowej na różnych poziomach. Zaburzenia widzenia, wynikające z problemów anatomicznych, możemy podzielić na trzy rodzaje. Patologia może dotyczyć samej gałki ocznej, nerwów wzrokowych przekazujących impuls do mózgu lub kory wzrokowej.
Do neurologicznych przyczyn zaburzeń widzenia należą:
- zapalenie nerwu wzrokowego (np. w wyniku infekcji),
- nowotwory w obrębie głowy,
- udar mózgu,
- wzmożone ciśnienie śródczaszkowe,
- neuropatie,
- tętniak.
Zaburzenia widzenia, mogą być również spowodowane przez choroby, takie jak nerwica czy depresja.
Omdlenie – fałszywy alarm czy zagrożenie?
Omdlenie to nagła, szybka i odwracalna utrata świadomości, której powodem jest przerwanie dopływu krwi do mózgu. Towarzyszy jej spadek napięcia mięśniowego wszystkich mięśni ciała, co najczęściej jest powodem upadku. Istnieją sytuacje kliniczne, które przypominają omdlenia, ale w rzeczywistości nimi nie są.
Omdlenia - różne przyczyny
Do najczęstszych przyczyn omdleń zaliczamy omdlenia ortostatyczne, odruchowe i pochodzenia sercowego. Dwa pierwsze rodzaje omdleń należą do reakcji fizjologicznych i nie świadczą o chorobie. Do groźnych przyczyn omdleń należą: choroby naczyń (miażdżyca), duże krwotoki wewnętrzne, zaburzenia hormonalne, choroby nerwów i mózgu (neuropatie, stwardnienie rozsiane, guzy mózgu), skutki uboczne działania niektórych leków.
Treść artykułu pierwotnie została opublikowana 27.09.2011.
Więcej na podobny temat:
5 niepokojących objawów neurologicznych
Najbardziej nietypowe objawy neurologiczne boreliozy układu nerwowego
Jakie mamy neurologiczne zaburzenia snu?
Przyczyny drętwienia rąk - neurologiczne, naczyniowe, psychogenne
Nerwica lękowa – objawy somatyczne (fizyczne) i neurologiczne
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
